Sistem Değil, Ego Yorar

Sistem Değil, Ego Yorar
İnsanları yoran şey; prosedürler, kurallar, sistemler ya da işleyiş değil...
Asıl yoran; yetersizliğini egoyla maskelemeye çalışanların, kendilerine
bile yakışmayan egolarıdır.
Ego bir savunma değildir, bir illüzyondur.
Bugün hangi kapıdan girsek, bizi karşılayan önce insanlar değil; onların
şişirilmiş benlikleri oluyor. Kimi zaman bir müdür odasında, kimi zaman
bir doktorun koridorunda, kimi zaman bir kamu görevlisinin bakışlarında,
kimi zaman da bir siyasetçinin yürüyüşünde karşımıza çıkıyor bu
benlikler. Kimi zaman da sosyal medyada -kendine hayran ama içten içe
çürümüş cümlelerin satır aralarında.
İnsanları çoğu zaman sistem değil, sistemin içine sızmış kırgın ruhlar
yorar. Yetersizliğini üstünlükle kapatmaya çalışan bir bakış, bir karar, bir
söz… Bunlar prosedürlerden daha yorucudur. Çünkü bir sistem, yanlış
bir insanla cehenneme dönüşebilir.
Gerçek yorgunluk, iş yükünden gelmez.
Gerçek yorgunluk, anlam boşluğunda büyümüş egolardan gelir.
Egolarda bireysellik yoktur çoğu zaman.
Çünkü o şişkin egolar, kendi gücüne değil, sırtını dayadığı koltuğa, bir
soyada, bir gruba, bir unvana yaslanır.
Kendine ait olmayan bir güçle büyüyen egonun sonu kaçınılmazdır:
Kibirle çarpılmış, boşlukla çevrilmiş bir benlik.
Ne acıdır ki bazı insanlar, gölgesini bile kendine sadık sanır.
Oysa insanın gölgesi bile sadece güneş varken yanındadır.
Güneş kaybolduğunda, gölge de gider.
Tıpkı arkasındaki destek çekilince, o "kibirli benliğin" geriye koca bir hiç
kalması gibi...
Bugünlerde en büyük konforumuz sade insanlar.
Kendisiyle barışık, sesi yüksek değil ama sözü derin olanlar.

Makamı değil, duruşu olanlar.
Sistemleri değil, insanları düzeltmeye ihtiyacımız var belki de.
Çünkü hiçbir kural, içinde ruhunu kaybetmiş insanlarla işlemez.
Yanlış anlaşılmasın; egoları kendilerine büyük gelen, yetkinliksiz (çapsız)
insanların ne kadar iddialı göründüğünü ama aslında ne kadar sınırlı
olduklarını çok iyi biliyorum. O yüzden bu tür abartılı tavırlarına tanık
olmak bana komik geliyor, sadece gülüyorum."
Çok hoşuma giden bir sözle noktalıyorum:
"Varlıkla şımarma, ey insanoğlu; iflasın, küçük bir yanlışa bakar. Zulümle
yürüme, ey insanoğlu; helâkın, içten bir 'âmîn'e bakar."

Kalın sağlıcakla.