İhbar Hattı
02163544455
M. Ünal Işık
Günlük hayatımızda aile, iş veya sosyal çevremizde duygu ve düşüncelerimizi çekinmeden, törpülemeden ifade edebiliyor muyuz? Karşımızdakinin makam ve mevkisine göre yutkunuyor muyuz? Yoksa haykırıyor muyuz?
Bir başka açıdan bakarsak muhatabımızın makamı ve mevkisi ifadelerimizin kendiliğimizden olmasını ya da müstakim kalmasını etkiliyor mu? Yoksa “Her doğru her yerde söylenmez.” misali sükuta teslim olup bizi temsil eden fikirlerimizi çeşitli korkular yüzünden yok mu sayıyoruz?
Oysaki fikirlerimizin bir ağaçtaki meyvelere dönüşmesini istiyor ve bu ağacın gölgesinde herkesin kafasına düşecek meyveden feyizlenmesini istiyorsak korkmamalı, çekinmemeli, yüksek sesle doğruları söylemeliyiz. Her birimizin sahip olduğu farklı tatlardaki meyvelerini birbirine ikram etmesi, meyve bahçesine çevirmez mi dünyayı? Ancak hangi meyve ağacına gidersek gidelim, kendi ağacımızın gölgesi tepemizden eksik kalmamalı tabi.
Sen, sen ol; araştırdığın, bilgi ve belgelerle desteklediğin, üzerinde kafa yorduğun ve en önemlisi doğru olduğuna inandığın her fikrin arkasında eğilmeden dur ve inandığın yolda yürü.
Necip Fazıl’ın da dediği gibi
‘Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
